Not singing in the rain

Nee ik voelde me bepaald niet Gene Kelly vandaag. Wat een regen, met bakken kwam het uit de lucht en er stond ook een flinke wind. Ik dacht dat het kwam omdat hurricane Gonzalo in de buurt is maar Ron denkt dat het komt doordat het kouder gaat worden. Tja...de waarheid ligt in het midden.

Toen het vanochtend nog enigszins droog was zijn we de heuvel opgeklommen naar de citadel. In 1749 is men begonnen met het aanleggen van de funderingen. Destijds moest een houten fort bescherming bieden tegen de aanvallen van de Mi'kmaq indianen die hun land niet zonder slag of stoot door de Britten lieten afpakken. Tussen 1826 en 1856 kreeg het massieve fort zijn huidige vorm. De afschrikwekkende functie heeft goed gewerkt want geen enkel kanonschot ter verdediging hoefde te worden afgeschoten.

Sinds 1956 is citadel hill een national historic site en alles is authentiek gerestaureerd: van de opgemaakte veldbedden in de bunkers, de vaten met buskruit (niet gevuld) en het schooltje waar we leerden met een lei en een griffel te schrijven.

Voor de lunch zijn we naar de Brewery Market gelopen waar de oudste brouwerij van Noord-America zijn bier brouwt en die je daar kunt proeven in de Stag's Head Tavern. We hebben daar ook maar wat warms gegeten omdat we niet wisten of we vanavond makkelijk iets te eten zouden kunnen krijgen bij de ijshockey.

Inmiddels waren we verzopen katten (onze schoenen staan nu nog te drogen) dus we zijn terug gegaan naar het hotel totdat het tijd was om te kijken of we nog ergens iets konden eten. Er was niet veel keus dus het werd een hamburger maar we hadden in ieder geval wat in de maag toen we naar de ijshockeyhal liepen.

Wat een happening is dat zeg, dat ijshockey hier. Hele gezinnen met kleine kinderen komen hier in grote getalen naar toe. Echt een familie uitje. Naast ons zat een opa met zijn kleinzoon van een jaar of 6. Hij had af en toe wat moeite zijn oogjes open te houden maar volgens mij vond hij het geweldig.

De thuispartij, de Mooseheads, wonnen van de Screaming Eagles uit Cape Breton. Volgende week is de return match maar die gaan we dus niet meemaken. Thuis maar kijken of we kunnen achterhalen wat dat is geworden.

En dan zit het er morgen weer op. Morgenochtend de tassen inpakken, ergens misschien nog even wat lunchen en dan richting het vliegveld om de auto in te leveren.

We hebben genoten hier op Nova Scotia: prachtige natuur, geweldige kleuren deze tijd van het jaar, vriendelijke mensen en overwegend mooi weer. We hebben weer veel foto's gemaakt dus ik heb nog een leuke klus in het verschiet.

Bedankt voor het volgen van onze reisblog en alle leuke reakties. Hopelijk weer snel tot ziens in Nederland.

Lieve groeten Ron en Anja

De laatste paar dagen

Omdat de afstand van Wolfville naar Halifax maar relatief een wippie is hebben we 's morgens in Wolfville eerst nog een stadswandeling langs een aantal oude huizen gemaakt. Dat was geen straf want het was zonnig en later op de dag zelfs 25 graden. Na de lunch buiten op het terras zijn we op ons gemakje naar Halifax gereden. We hadden geen haast want we konden toch pas na 15:00 uur inchecken. We waren er toch iets eerder en voor het eerst hadden we gedonder met onze reservering die we via Booking gedaan hadden. Het hotel beweerde onze reservering niet te hebben want ze konden onze naam niet vinden in hun systeem. Heel vreemd want we gebruiken echt al jaren deze boekingssite en ook in Canada hebben we deze gebruikt zonder enig probleem. Afijn zij met Booking bellen om het een en ander na te gaan, (gelukkig had ik de bevestigingsmail op mijn ipad geladen), er moest een fax gestuurd worden en gecheckt-dubbel gecheckt. Na een half uur stonden we er nog. Wat waren wij blij dat dit ons niet overkwam na een transatlantische vlucht. Dan waren we vast niet zo geduldig en vriendelijk gebleven.

Natuurlijk kwam het allemaal goed en nadat we onze spullen op de kamer hadden gezet zijn we gelijk richting haven gelopen. Onderweg kwamen we een gezellig kroegje tegen waar we lekker even een pintje hebben gepakt. Omdat het nog zo'n heerlijk weer was hebben we bijna de hele Harbourwalk gelopen. Toen we na het diner terugliepen was het nog 18 graden.

Hoe anders was het vandaag: regen en mist. Toen we opstonden was de citadel in nevelen gehuld. Het leek even wat beter te worden maar vanmiddag werd het alleen maar mistiger en mistiger. Er stond ook bijna geen wind terwijl er toch een tropische storm onderweg is naar deze regionen. Het wordt nog spannend of we a.s. zaterdag alle vluchten gaan halen.

Wij hebben ons vandaag niet af laten schrikken door het weer en zijn lekker op pad gegaan. We hebben weer de Harbourwalk gelopen en zijn ook naar het Maritiem museum geweest waar ze o.a. voorwerpen van de Titanic hebben liggen. Hier in Halifax liggen ook slachtoffers begraven maar er zijn ook lichamen nooit gevonden.

Best indrukwekkend om te lezen dat van de z.g. regel 'Vrouwen en kinderen eerst' in de praktijk niets terecht kwam want er zaten aardig wat mannen met first class tickets in de reddingsboten waardoor er geen plek overbleef voor de vrouwen en kinderen met een goedkoper ticket.

Ons hotel ligt vlak bij een sportcentrum waar ze morgenavond een ijshockeywedstrijd spelen. We hebben daarvoor nog kaartjes kunnen kopen dus gaan morgen kijken naar de Halifax Mooseheads tegen de Cape Breton Screaming Eagels. We hebben er natuurlijk absoluut geen verstand van maar het lijkt ons hartstikke leuk dit een keer mee te maken. Hopelijk kunnen we er morgen wat foto's van laten zien.

Hoe het weer om kan slaan

Gisteren een stralende, zonnige dag. Vandaag grijs maar wel een temperatuur van 15-18 graden. Na het ontbijt en na de koffie in het dorp natuurlijk zijn we weer op pad gegaan om wat meer van het getijden-landschap te bekijken. We zijn helemaal naar Cape Split gereden. En overal wonen toch wel plukjes mensen. Wat bezielt mensen om in zo'n uithoek te gaan wonen. Sommigen hebben leuk aangelegde tuinen, anderen hebben er een uitdragerij van gemaakt. Het verschil tussen Engelse en Franse roots??? Toen we gisteren bij Halls Harbour waren hadden we een kreeftenrestaurant gezien waar we vandaag wel wilden gaan lunchen. Jammer maar helaas, want gisteren was hun laatste dag open. Tja, en toen zat er niets anders op om maar weer bij een wijngaard te gaan lunchen. De Luckett wijngaard bestaat pas sinds 2010 maar ze timmeren aardig aan de weg. Een goede zet wel om ook aan lunches te doen. Wij waren aan de late kant maar waren absoluut niet de enigen. Daar in de buurt zat ook een farm wool shop waar je kunt leren breien en weven maar waar je ook prachtige wol kunt kopen o.a. van hun eigen Cotswold schapen. Wat een keus, ik keek mijn ogen uit. Een paar bolletjes wol voor een sjaal past nog wel in mijn tas :-) Morgenochtend gaan we al weer de tassen inpakken voor onze laatste etappe: Halifax. Vanochtend hebben we een hotel in het centrum geboekt zodat we de stad wat makkelijker te voet kunnen verkennen.

Wijn enzo

Omdat het een universiteitsstadje is zijn er genoeg tentjes te vinden om te eten waaronder eetcafe's. We vonden er gistermiddag eentje waar we nog op het terras in het zonnetje een drankje konden drinken en toen het frisser begon te worden zijn we lekker naar binnen gegaan. Het is weer eens wat anders om op al de tv's die daar hingen American Football te kijken i.p.v. gewoon voetbal. Vanochtend na het ontbijt (we snakken inmiddels overigens wel naar de normale Nederlandse ontbijten want al dat zoet begint een beetje te vervelen) zijn we eerst naar de touristinfo gelopen om wat foldertjes en plattegrondjes van de omgeving op te halen. Daarna hebben we een prima espresso in het zonnetje gedronken (goede koffie is ook een unicum) en hebben een eerste bezoek gebracht aan een wijngaard hier vlakbij in de buurt (Domaine de Grand Pre). Hier hebben we heerlijk gelunched met natuurlijk een glaasje wijn erbij. We zijn vervolgens naar de Grand Pre National Historic site gereden dat alleen vandaag nog open zou zijn. Grand Pre is in 1680 door Franse kolonisten uit Port Royal gesticht en zij noemden zichzelf Acadiers. In 1755 zijn zij door de Engelsen verdreven (gedeporteerd) en hun nederzettingen werden vernietigd. Je ziet in dit gebied veel dijken en die dijken zijn nodig omdat ze hier een ongelofelijk getijdenverschil kennen. Om een voorbeeld te geven: vandaag 10:45 uur 1,5 meter en om 17:02 uur 12,4 meter. Vanavond hebben we in onze Inn in het restaurant gegeten. De lokalen vonden het allemaal weer marvelous en excellent; wij vonden dat toch wel een tikkie overschat. Nu uitbuiken....

Weer op het vaste land

We hebben Cape Breton vandaag achter ons gelaten via de Fleurs de Lis route. De miep van de navigatie heeft t over (fonetisch weergegeven) fleur dellie :-). Daar begrijp je toch helemaal niets van wanneer je dat hoort en in eerste instantie niet weet waarover het gaat. Maar goed een zeer rustige route dus langs de kust. Helaas heeft het wel 1 slachtoffer gekost want plots vloog er rechts van de auto een vrouwtjes fazant op en die konden we dus niet meer ontwijken. Als ze had besloten niet de weg over te steken maar naar rechts uit te wijken dan was er niets gebeurd. Vervelend wel en triest. Onderweg weer prachtige kleuren gezien. Het blijft een feest voor het oog. We zitten nu in het noordelijk stuk van Nova Scotia in het universiteitsplaatsje Wolfville. De natuur hier is weer heel anders, doet bijna Frans aan met de glooiende hellingen met boerderijen en koeien en natuurlijk de wijnvelden. Die gaan we een van de komende dagen bezoeken. Maar eens even kijken of dat morgen gaat lukken want morgen is het voor de Canadezen Thanksgiving dus het meeste is gesloten. We hebben voor morgen al een plekje gereserveerd in onze Inn voor het buffet dus we komen niet om van de honger.

Uitgestorven

Na het relatief 'bruisende' Baddeck reden we gisteren rond het middaguur Louisbourg binnen. We schrokken wel even want het zag er verlaten uit, museum gesloten, een aantal restaurants al dicht, bijna niemand te zien. We vonden 1 restaurantje waar we konden lunchen maar ze hadden geen krab of kreeft meer dus de lekkere crabcakes voor lunch zat er niet in. We vroegen of ze nog de enige open waren en dat waren ze samen met de Lobster Kettle maar ze vertelde er ook direkt bij dat ze alleen 's avonds nog open zouden zijn voor diner en vandaag (zaterdag) een lunchbuffet zouden hebben ter afsluiting van het seizoen. De eigenaar van onze B&B was niet zo gelukkig met dit bericht want dit weekend zou hij vol zitten vanwege de Keltische festiviteiten die dit weekend gaan beginnen op Cape Breton. Dit betekent dus dat alle gasten naar de Lobster Kettle moeten. Wij besloten gister na het diner bij de Grubstake gelijk even bij de L.K. langs te lopen om voor vanavond een tafeltje te reserveren. Aan deze kant van het eiland is het een stuk frisser en er stond gisteren een hoop wind. We besloten nog wel even een wandeling bij de vuurtoren te maken maar het was eigenlijk voor het eerst deze vakantie dat we besloten om onze jas aan te doen omdat de fleece te fris zou zijn (de tripjes op de boot natuurlijk niet meegerekend). Na het ontbijt zijn we naar het fort Louisbourg gereden. Natuurlijk waren er hier ook bussen maar we hadden ons er al een beetje op ingesteld en het terrein was groot genoeg om er niet veel last van te hebben. Ook hier merkte je dat het aan het einde van het seizoen begon te raken want er liepen niet zo heel veel mensen meer rond in 18e eeuwse kostuums en veel panden waren dicht waaronder helaas de bakker waar je volgens de verhalen heel stevig brood kon kopen. Louisbourg werd tussen 1700/1720 door de Fransen gesticht en concurreerde als belangrijk handelscentrum en grote vissershaven met Boston en New York. Bovendien was het de belangrijkste militaire basis van Frankrijk in de Nieuwe Wereld. In 1745 werden ze door de puriteinse inwoners van New England ingenomen. In 1760 is de stad tot op de grondvesten afgebroken. In 1961 heeft de Canadese regering besloten Louisbourg opnieuw op te bouwen en tot op heden is 1/3 gerestaureerd. Ze hebben dus nog wat te doen. Vanmiddag zijn we op zoek gegaan naar een tankstation en een ATM. Beide missies zijn volbracht dus we kunnen morgen weer met een gerust hart op weg naar ons volgende onderkomen in Wolfville. Inmiddels druppelen alle nieuwe gasten binnen. We hebben nog kans gezien de legpuzzel af te maken waaraan we gisteravond begonnen waren. Nu kunnen de andere gasten zich eraan wagen. Nu op onze kamer even gezellig borrelen en om half 7 naar het restaurant. Hopelijk kunnen we nog een keertje kreeft eten.

Baddeck

Na 2 nachtjes moesten we ons huuske helaas al weer achter ons laten om naar Baddeck te rijden. Zoals merendeels gebruikelijk op een rijdag was het weer aan de grijze kant. Prima weer om bij St. Ann's het Gaelic College of Celtic Arts and Crafts te bezoeken. Dit museum vertelt de tocht van de Schotten naar Canada, waarvan een aantal uiteindelijk na een barre tocht in Australie en Nieuw-Zeeland belandden o.l.v. Norman MacLeod. Na dit museum zijn we doorgereden naar Baddeck . Dit is een plaats met 1500 inwoners aan de oever van het Bras d'Or Meer en dit stadje heeft de zeilsport hoog in het vaandel staan. Maar Baddeck is ook de plaats waar Alexander Graham Bell (de uitvinder van o.a. de telefoon) de laatste 37 jaar van zijn leven de zomer doorbracht op het landgoed Beinn Breagh. Het aan hem gewijde museum toont omvangrijke collectie's foto's, persoonlijke bezittingen en tal van uitvindingen waaronder een replica van de draagvleugelboot HD-4 die in 1919 een wereldsnelheidsrecord wist te vestigen van 110 km/ uur. Omdat we voor vandaag om 2 uur een tripje met de zeilboot Amoebe op ons schema hadden staan besloten we vanochtend redelijk dicht bij huis te blijven en naar het Highland Village museum in Iona te gaan. Dit is een openlucht museum dat demonstraties geeft van dag-tot-dag aktiviteiten van de eerste Schotse kolonisten. Erg leuk, ware het niet dat er 8 bussen met mensen van cruise schepen arriveerden 5 minuten na onze aankomst en helaas niet de aanbevolen route liepen maar boven werden afgezet met de bus en binnen no time het hele gebied hadden bevolkt. Niet om vrolijk van te worden. Vooral ook omdat ze alleen maar even ergens naar binnen liepen en de mensen niet hun verhaal lieten doen maar dus wel overal liepen. Al met al hebben we toch wel een aardig idee gekregen en we hadden heerlijk weer (zonnig en rond de 19 graden). We waren op tijd terug in Baddeck en hadden nog gelegenheid om buiten op een terras te lunchen voordat we op de zeilboot stapten. Inmiddels was het weer veranderd en er was aardig wat wind gekomen. De jassen moesten dus wel aan. Je kon het dus wel echt een zeil-ervaring noemen. Helaas hebben we maar 1 bald eagle gezien maar het was absoluut een leuk tripje. We hebben weer vroeg gedineerd in hetzelfde restaurant van gisteravond. De Canadezen eten extreem vroeg (vanaf 17:00 uur) en een 'voor het diner borrel' kennen ze niet echt. Je moet ze er echt op wijzen dat je eerst rustig een drankje wilt drinken en dan pas je eten wilt bestellen. Maar meestal sta je na een uur na het bestellen toch al weer buiten. Morgenochtend checken we weer uit bij deze gezellige B&B die ook gelijk gallerie is. Omdat je hier tegen het einde van het seizoen aanloopt (na half oktober sluit de boel hier op Cape Breton tot mei/juni volgend jaar) hebben ze uitgebreid tijd voor een praatje. Je moet dus zeker geen haast hebben. Morgen rijden we door naar Louisbourg, ook een national historic site. Hier lijkt een stukje Frankrijk van de Nieuwe Wereld uit het begin van de 18e eeuw te zijn herrezen. Hierover de momende dagen dus meer.

Oeps, dagje illegaal geplast

In Cape Breton is het noordelijk deel nationaal park waarvoor je kaartjes moet kopen. Wij dachten dat dat was wanneer je echt het park introk maar niet van a naar b reed. Toen we gisteren van Margeree Harbour richting Ingonish reden en onderweg even een plaspauze hadden ingelasd werden we aangesproken door een parkbeheerder. Bleek dus dat je ten alle tijden een kaartje moest kopen. Dat hebben we dus maar snel gedaan. Gelukkig zijn het hier geen bullebakken maar we hebben hier dus het weekend illegaal rondgereden en van de toiletten gebruik gemaakt. 's Morgens waren we opgestaan met aardig wat bewolking boven de bergen maar naarmate de dag vorderde werd het weer steeds stralender. We hadden voor de komende 2 nachten een huisje op een park gereserveerd in Ingonish met een eigen terrasje met avondzon. Daar hebben we dus nog even heerlijk gezeten met een glaasje wijn. We konden hier niet meer aanschuiven voor het diner want dat moet je 's morgens doorgeven maar we kregen de tip om in de Keltic Lodge te gaan eten. Een beetje pub-achtige maaltijden en vanaf 19:00 uur zou er iemand muziek komen maken. Dat leek ons wel leuk voor een keer dus rond half 6 zijn we die kant op gereden. Ondanks dat ze hier vroeg eten was er nog voldoende plek. Op een gegeven moment schoof een ouder echtpaar aan en daar raakten we mee aan de praat. Ze werden helemaal enthousiast toen wij vertelden dat we uit Nederland kwamen. Ze waren al een aantal malen in Nederland geweest en vonden het geweldig. Na 9'en vonden we het mooi geweest en zijn we terug gereden naar ons huuske. Weer geen moose gezien maar gelukkig maar, want de combinatie donker-auto-eland is geen fijne. Vandaag hadden we werkelijk stra-lend weer. Na het ontbijt zijn we naar Ingonish beach gereden waar je ook een bedrijfje hebt zitten dat aan whale watching doet. Aan deze kant van het eiland zou je in de herfst nog andere walvissen kunnen zien maar hij had in de afgelopen 2 weken maar 3x uit kunnen varen. Het zag er voor vandaag ook niet veelbelovend uit want het minimaal aantal personen was 6. Ron heeft rond half 3 proberen te bellen hoe de vlag erbij hing maar we kregen geen gehoor. Bij Digby dus nog maar eens proberen. We hebben vandaag een wandeling gedaan op een landtong in de buurt. Veel eekhoorntjes gezien, die zijn hier overigens een heel stuk kleiner dan in Montreal. Ook hier zijn ze driftig aan het verzamelen maar schieten af en toe flink in de stress-mode wanneer ze je aan horen komen. Niet te geloven wat er dan voor geluid uit zo'n klein beestje komt. Ook hebben we weer bald eagels gezien - dit keer zwevend op de thermiek dus weer lastig te fotograferen. Nu nog even lekker genieten op ons terrasje en straks hier op het complex dineren. Morgen rijden we naar Baddeck waar we ook weer 2 nachtjes blijven.